در مطلب قبل به دلایل موافقان تک فرزندی اشاره کردیم. حال نوبت آن است که دلایل مخالفان را هم بررسی کنیم. مخالفان تک فرزندی بر این اعتقادند که:
1.    موجب انقراض نسل هاست. قوام و دوام جامعه بر این است که هر خانواده اندکی بیشتر از دو فرزند داشته باشند. یعنی هر 10 خانواده حداقل 21 فرزند داشته باشند. وگرنه در بلندمدت ما را با مشکلات کشورهای پیشرفته و پیر مبتلا می کند.
2.    تک فرزندی باعث بی اصل و ریشه بودن کودکان، عدم ارتباط و کمبود محبت آن ها  می شود. در جوامع تک فرزندی مثل چین مفاهیم انسانی ، عاطفی نظیر عمو، عمه، خاله و دایی وجود ندارد. کودکانی که محبت نمی بینند نمی توانند محبت کنند. بنابراین جوامع سرد و بی روح می شود.
3.    وجود یک فرزند در خانه و تنها بودن او و عدم ارتباط کافی او با خانواده و نداشتن برادر و یا خواهر به عنوان همدم، مشکلات روحی و روانی را برای کودکان در خانه و جامعه فراهم می آورد.
4.    تک فرزندی موجب بروز صفاتی چون خودپسندی، لوس بودن و ... می شود.
حال با توجه به این دلایل ومقایسه آن ها و شواهد موجود در دنیا به نظر می رسد که سیاست تک فرزندی درست نیست. حتی کشور چین که در حدود سه دهه به اجرای سیاست تک فرزندی و تنظیم خانواده پرداخته است  با مشکلات و چالش‌های زیادی روبرو شده است. هم‌اکنون برخی از ثروتمندان با پرداخت مبالغی صاحب فرزند دوم ‌وحتی سوم می‌شوند و بعضی دیگر سعی می‌کنند به هنگام‌بارداری، همسران خود را به مناطق تایوان و هنگ کنگ و ماکائو چین منتقل کرده و بعد از تولد فرزند ، آنها را به چین بازگردانند. آمار کمیسیون تنظیم خانواده چین خبر از تخطی نزدیک به دو هزار نفر از مقام‌های دولتی از این برنامه، در پنج سال گذشته می دهد.